De krachttoeren van de lansbrekers

Vanaf een afstand bekeken, lijken lansbrekers precies hetzelfde als alle andere leerkrachten, docenten, ouders, leerplicht- of beleidsambtenaren, RMC-consulenten, (intern) begeleiders, assistenten, bestuurders, directeuren, coördinatoren, wethouders, of alle anderen die zich inzetten om kinderen en jeugdigen passend onderwijs te bieden. En dan vooral die kinderen en jeugdigen waarvoor passend leren, een diploma of een arbeidskwalificatie, niet vanzelfsprekend zijn. Kinderen en jeugdigen die thuiszitten of voor wie dat dreigt. Dit geldt voor heel veel mensen in Nederland, zeker niet alleen voor lansbrekers. Ook hebben lansbrekers niet per se meer kennis en ervaring dan anderen en gaat het hier niet om een nieuwe functie of organisatie in het onderwijs. Wat hen anders maakt is hun attitude tegenover thuiszitten: thuiszitten, hoe kort dan ook, is voor lansbrekers per definitie geen optie.

Het bijzondere van Lansbrekers is dat zij de lat telkens weer wat hoger leggen in hun strijd tegen thuiszitten. Hoe? Door met hart en ziel de lastigste situaties te omarmen waarin kinderen of jeugdigen zich kunnen bevinden. En vandaag in die situatie een oplossing te brengen, waar dat gisteren nog niet werd geprobeerd, want te uitdagend of zelfs onmogelijk leek. Door krachttoeren te verrichten dus. Met als belangrijkste toetssteen ‘passend leren en meedoen naar vermogen realiseren voor de betrokken kinderen en jeugdigen’. Zo brengen Lansbrekers passend onderwijs iedere dag een stap dichterbij.  Doordat zij de krachten bundelen ontstaat een krachtige, landelijke beweging die een extra impuls geeft aan passend onderwijs.